ती वाढली नाहीच आठवत, कधी तिची ओढ़ मनाला लागली हे ही नाही आठवत, मोठे होता होता तिच्यासोबत माझी किती तरी स्वप्न मोठी झाली, किती इच्छा तरुण झाल्यात, आठवण येतात
तिच्या सोबत घालवलेले प्रेमाचे ते क्षण आज तीच
मला अर्धवट जीवन जगण्यास सोडुन गेली. मला नाकारून पुढे सरसावत गेली, मग तरी का येते आजही तिची आठवण का येतात डोळयात अश्रु ? ज़रा मनात जावुन डोकावुन पाहिले तर तिच्या वरचे प्रेम आजही तेवढेच आहे. तिच्या वरचा विश्वास स्नेह आजही प्रफुलीत आहे. मन कितीही रडले, तीने कितीही धोका दिला तरी आजही मन का तिला माफ़ करते ? हां ही एक गंभीर प्रश्नच आहे. तिला विसरणे ह्या जन्मात तरी शक्य नाही. पुढचा जन्म घेण्याची उत्सुकता फक्त तिच्यासाठीच आहे. नाहीतर माझे जीवनच बेकार आहे ...
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा