धर्मशाला: निसर्ग सौंदर्य आणि भाऊसाहेब यांचा कर्तव्याचा अभिमान

दि.११ नोव्हेंबर २०२४

             धर्मशाला, हिमाचल प्रदेशातील एक अद्वितीय ठिकाण, जिथे बर्फाच्छादित पर्वतरांगा, हिरवेगार जंगल, आणि मंद वाऱ्यांचा अनुभव मिळतो. या प्रवासात आर्मीत कार्यरत असलेला आमचा काकाचा मुलगा भाऊसाहेब सुर्यवंशी याच्या घरी थांबणे एक भावनिक आणि विशेष अनुभव ठरला.

          भाऊसाहेब भविष्याच्या दृष्टीने भारतात होणाऱ्या आपत्कालीन बायलोजिकल, वारफेअर प्रशिक्षणासाठी पुणे येथे ट्रेनिंगला गेले होते. त्यामुळे त्यांची प्रत्यक्ष भेट होऊ शकली नाही, यश व वहिनी साहेब यांनी आमचे य मनःपूर्वक स्वागत केले. यासह घरातील तन्मय व कुटुंबीयांशी भेटून दिलखुलास आनंद झाला. त्या चिमुरड्यांचा उत्साह आणि खेळकरपणा घरात आनंदाचे वातावरण निर्माण करत होता. रंगलेल्या गप्पांमध्ये जुन्या आठवणींना उजाळा मिळाला, ज्यात घराघरातल्या कहाण्या आणि आठवणी सामील झाल्या.

             गावाच्या साधेपणाने आणि हिरव्यागार निसर्गाने आम्हाला निसर्गाच्या सानिध्यात शांततेचा अनुभव दिला. ताजेतवाने करणारी थंड हवा, शांतता, आणि आकर्षक दृश्ये मनाला एक वेगळाच आनंद देत होती. धर्मशालाच्या सौंदर्यामुळे आम्ही निसर्गाच्या प्रेमात पडलो.

       रात्री, गरमागरम पनीर व खीर वर ताव मारत आम्ही एकत्रितपणे आनंद घेतला, आणि त्या खास क्षणांची गोडी घेतली. प्रत्येक चवीने आनंद वाढत गेला, आणि आमच्या गप्पांनी घरातला वातावरण आणखी जीवंत झाला.

          धर्मशालामधील शांतता, गडद निळ्या आकाशात घिरट्या घालणारे ढग, आणि पर्वतांच्या अंगणात निवांत क्षण घालवताना, आम्ही एकमेकांबरोबरचे स्नेहबंध अधिक घट्ट केले. तिथल्या शांततेने मनाला शांती दिली, आणि एकत्र बसून हसणे-खेळणे या क्षणांचे महत्त्व आमच्यात अधिक जागृत केले.

                  भाऊसाहेब सुर्यवंशी हे सुर्यवंशी परिवारातील एक महत्त्वाचा सदस्य आहेत, ज्यांचा देशाच्या सुरक्षेसाठी केलेला योगदान त्यांच्या कुटुंबाची ऊर्जा वाढवण्यात खूप महत्त्वाचा आहे. त्यांची मेहनत आणि समर्पण कुटुंबाला एकत्र आणत आहे आणि सर्वांमध्ये एक सकारात्मक ऊर्जा निर्माण करत आहे. त्यांच्या बद्दल एक वेगळाच आदर कुटुंबात बाळगला जातो.

            भाऊसाहेबांच्या कार्यामुळे त्यांच्या कुटुंबात देशभक्तीची भावना बळकट झाली आहे, ज्यामुळे सर्व सदस्य एकमेकांमध्ये सहकार्य आणि समर्थनाचा भाव निर्माण करतात. हे सर्व एकत्रितपणे त्यांच्या कामात आणि जीवनात सामूहिक योगदान देते, ज्यामुळे सुर्यवंशी परिवाराची ऊर्जा आणखी वाढते. भाऊसाहेब यांचा व्यक्तीमत्वामुळे परिवारातील संबंध अधिक दृढ बनत आहेत, आणि एकत्रितपणे देशासाठी योगदान देण्याचा गर्व अनुभवला जात आहे.

         भाऊसाहेबच्या पत्नीच्या साधेपणामुळे आणि बोलक्या स्वभावामुळे आम्ही खूप प्रभावित झालो. यश यांनी आम्हाला आर्मी कॅम्पस पासून ते  कॉटेज पावेतो आणले. त्यांच्या मनमिळावू स्वभाव व कमी वयात असलेले समजदारी पाहून मनाला गर्वित वाटले. त्यामुळे या भेटीत एक खासता निर्माण झाली असेल.

    त्यांना मिळालेले कॉटेज हे प्रशस्त आणि आरामदायी होतें. तसेच बाहेरच्या दृश्याने मनाला भुरळ घातली. बर्फाच्छादित पर्वतरांगा आणि हिरवागार परिसर पाहण्याचा अनुभव अद्भुत ठरला. धर्मशालाच्या शांत वातावरणात थांबून आम्हाला कुटुंबासोबत वेळ घालवण्याचा अनुभव मिळाला, ज्यामुळे या ठिकाणाची अधिक गोडी वाढली. या शांत ठिकाणातील सौंदर्य आणि स्नेहाच्या गाठी, नेहमीच लक्षात राहील.

        भाऊसाहेब हे भारतीय आर्मीतील एक महत्वाचे स्थान मिळवलेले अधिकारी आहेत. त्यांच्या धैर्याने आणि सेवा वृत्तीमुळे त्यांनी आपल्या सहकाऱ्यांमध्ये आदर आणि सन्मान मिळवला आहे. त्यांनी देशसेवा करत असताना कुटुंबीयांची काळजी घेण्याची भूमिकाही अत्यंत जबाबदारीने पार पाडली आहे. भविष्याच्या दृष्टीने त्यांनी कुटुंबासाठी खास नियोजन केले आहे, ज्यामुळे त्यांच्या कुटुंबीयांना आर्थिक सुरक्षितता आणि भविष्याची दिशा मिळू शकेल.

भाऊसाहेबांचे कुटुंब साधे आहे. त्यांचे जीवन सादगीपूर्ण असून, त्या साधेपणात एक वेगळेच सौंदर्य आहे. कुटुंबीयांच्या कल्याणासाठी ते नेहमी तत्पर असतात याचा प्रत्यक्ष अनुभव आला. या विशेष अनुभवांनी आम्हाला नवा जीवनपण दिला, आणि धर्मशालाची ही भेट आमच्या मनाच्या गाभ्यात कायमची स्थान करून राहील......

शिमला ते मनाली: निसर्गसौंदर्य आणि साहसाने भरलेला रमणीय प्रवास

     शिमला ते मनाली प्रवास हिमाचल प्रदेशातील अत्यंत रमणीय आणि साहसी अनुभव देणारा आहे. साधारणतः २४५ किमी अंतराचे हे प्रवास, सुमारे ७-८ तासांचा असतो, त्यामुळे कंटाळा सुध्दा येतो. पण या प्रवासातील निसर्गरम्य दृश्ये मनमोहक असतात.

       प्रवासाच्या सुरूवातीस, शिमलाच्या हिरव्या टेकड्यांमधून बाहेर पडताना देवदार, ओक, आणि पाईनच्या झाडांनी सजलेली घनदाट वनराई स्वागत करते. या रस्त्यावर असलेल्या वळणांमधून प्रवास करताना उंच डोंगर, धुक्याचे दुलईसारखे थर, आणि गडद निळे आकाश यात मन गुंतून जाते.

कुल्लू भागात येताच, बियास नदी प्रवासाची साथी होते. नदीच्या काठावर छोटे छोटे गाव, रंगीबेरंगी फुलांची शेती, आणि सफरचंदांच्या बागा यांची झलक दिसते. कुल्लूमधील रिव्हर राफ्टिंग आणि अ‍ॅडव्हेंचर स्पोर्ट्सची संधी प्रवासात अधिक थरार आणते.

मनालीच्या जवळ येताच, डोंगराळ भागातील थंड हवा आणि दूरवर दिसणारे हिमाच्छादित पर्वत आपले लक्ष वेधून घेतात. प्रवासातील शेवटच्या टप्प्यात सोलांग व्हॅलीची देखणी दृश्ये, बर्फाच्छादित शिखरे, आणि निसर्गाचा मनोहारी अनुभव मिळतो.

हा प्रवास केवळ डोंगर, नद्या, आणि जंगल यांचा समन्वय नसून, हिमाचल प्रदेशाच्या संस्कृती आणि जीवनशैलीचा अनुभव घेण्याची संधी देतो.

     

*मिरकुला कॉटेज आणि तारा हॉटेल: आल्हाददायक सेवा आणि सुंदर निवासाचा अनुभव*

शिमला आणि मनालीच्या प्रवासात आम्हाला मिरकुला कॉटेज आणि तारा हॉटेलमध्ये राहण्याची संधी मिळाली, आणि या दोन्ही हॉटेल्सचा अनुभव अतिशय सुंदर होता.

मिरकुला कॉटेजचे वातावरण अत्यंत आल्हाददायक वाटले मात्र आम्हाला ऐनवेळी हॉटेल तारा मध्ये एक रात्र राहण्यास विनंती केली.  त्या अनुषंगाने आम्ही विनंती स्वीकारली याठीकांच्या खोल्या आरामदायी आणि सुशोभित आहेत. खोलींच्या खिडक्यांतून बाहेर दिसणारे डोंगर, हिरवी झाडी, आणि धुक्याने आच्छादलेले निसर्ग दृश्य मनाला प्रसन्नता देतात. संपूर्ण हॉटेलमध्ये स्वच्छता आणि देखभाल उत्तम असल्याने राहण्याचा अनुभव सुखकर होतो. या हॉटेलच्या खोल्याही आरामदायी, प्रशस्त, आणि आधुनिक सोयींनी युक्त आहेत. हॉटेलमधील कर्मचारी अतिशय नम्र, मदत करणारे आणि तत्पर आहेत, त्यामुळे पाहुण्यांना घरच्यासारखी अनुभूती मिळते. त्यांनी दिलेल्या तत्पर सेवेमुळे आमचा मुक्काम अधिक आनंददायी झाला.

या हॉटेल्समध्ये राहण्याचा अनुभव सुखद आणि अविस्मरणीय ठरला, ज्यामुळे आमच्या प्रवासाची मजा अधिकच वाढली.

विक्की ठाकूर: दिलदार स्वभावाचा, कमी वयात मोठे यश मिळवणारा तरुण

हिमाचल प्रदेशातील पर्यटन क्षेत्रात एक नाव लौकिकास आले आहे – विक्की ठाकूर, "मीट माय हॉलिडेज" कंपनीचे मालक. कमी वयातच त्यांनी हिमाचल प्रदेशात टूर प्लॅनिंग आणि हॉटेलिंग क्षेत्रात स्वतःचा ठसा उमटवला आहे. शिमला येथे राहणारे विक्की ठाकूर, अहमदाबाद आणि शिमला या दोन्ही ठिकाणी "मीट माय हॉलिडेज"चे कार्यालय चालवतात. त्यांच्या कंपनीची हॉटेल्स मनाली, शिमला तसेच इतर पर्यटन स्थळांवर आहेत, जे प्रवाशांना आरामदायी आणि आनंददायी अनुभव देण्यासाठी ओळखले जातात.

विक्की ठाकूर हे एक संयमी, दिलदार आणि मन मिळावु स्वभावाचे व्यक्तिमत्त्व वाटले. कमी वयात व्यवसायाच्या शिखरावर पोहोचले असूनही, त्यांच्यात कोणताही बडेजावपणा नाही. ते सर्वांशी आपुलकीने वागत असल्याचे त्यांच्या पहिल्या भेटी दरम्यान समोर आले.

        आमच्या हिमाचल टूर दरम्यान कंपनी व आमचे काही गैरसमज झाले होते, ज्यामुळे आम्ही पूर्ण रक्कम टूरच्या पहिल्या दिवशीच भरण्यास नकार दिला होता. त्यानंतर त्यांनी रक्कम घेण्यासाठी आत्थास धरला, आम्हीही रक्कम देणार नाही यावर निश्चित राहिलो. मात्र, त्यावर उपाय शोधण्यासाठी स्वतः विक्की ठाकूर यांनी द टाऊन विला या हॉटेलला रात्री ११:१५ वाजता आमच्याशी प्रत्यक्ष भेटायला आले. त्यांनी अत्यंत संयमाने परिस्थिती हाताळली आणि सर्व गोष्टींमध्ये स्पष्टता आणून समस्या सोडवली. यामुळे त्यांच्या दिलदार आणि व्यावसायिक दृष्टिकोनाचे प्रत्यंतर आले.

        विक्की ठाकूर हे केवळ एक यशस्वी व्यावसायिक नसून एक उत्तम माणूसही आहेत. त्यांच्या प्रयत्नांनी हिमाचल प्रदेशातील पर्यटनात सकारात्मक बदल घडवून आणला आहे. कमी वयातच इतके मोठे यश मिळवूनही त्यांची साधेपणा आणि तळमळीची वृत्ती त्यांच्या यशाचे खरे रहस्य आहे..... 

....Thnx sir.....

शिमला ते मनाली: निसर्गसौंदर्य आणि साहसाने भरलेला रमणीय प्रवास

शिमला ते मनाली प्रवास हिमाचल प्रदेशातील अत्यंत रमणीय आणि साहसी अनुभव देणारा आहे. साधारणतः २४५ किमी अंतराचे हे प्रवास, सुमारे ७-८ तासांचा असतो, त्यामुळे कंटाळा सुध्दा येतो. पण या प्रवासातील निसर्गरम्य दृश्ये मनमोहक असतात.

       प्रवासाच्या सुरूवातीस, शिमलाच्या हिरव्या टेकड्यांमधून बाहेर पडताना देवदार, ओक, आणि पाईनच्या झाडांनी सजलेली घनदाट वनराई स्वागत करते. या रस्त्यावर असलेल्या वळणांमधून प्रवास करताना उंच डोंगर, धुक्याचे दुलईसारखे थर, आणि गडद निळे आकाश यात मन गुंतून जाते.

कुल्लू भागात येताच, बियास नदी प्रवासाची साथी होते. नदीच्या काठावर छोटे छोटे गाव, रंगीबेरंगी फुलांची शेती, आणि सफरचंदांच्या बागा यांची झलक दिसते. कुल्लूमधील रिव्हर राफ्टिंग आणि अ‍ॅडव्हेंचर स्पोर्ट्सची संधी प्रवासात अधिक थरार आणते.

मनालीच्या जवळ येताच, डोंगराळ भागातील थंड हवा आणि दूरवर दिसणारे हिमाच्छादित पर्वत आपले लक्ष वेधून घेतात. प्रवासातील शेवटच्या टप्प्यात सोलांग व्हॅलीची देखणी दृश्ये, बर्फाच्छादित शिखरे, आणि निसर्गाचा मनोहारी अनुभव मिळतो.

हा प्रवास केवळ डोंगर, नद्या, आणि जंगल यांचा समन्वय नसून, हिमाचल प्रदेशाच्या संस्कृती आणि जीवनशैलीचा अनुभव घेण्याची संधी देतो.

     

*मिरकुला कॉटेज आणि तारा हॉटेल: आल्हाददायक सेवा आणि सुंदर निवासाचा अनुभव*

शिमला आणि मनालीच्या प्रवासात आम्हाला मिरकुला कॉटेज आणि तारा हॉटेलमध्ये राहण्याची संधी मिळाली, आणि या दोन्ही हॉटेल्सचा अनुभव अतिशय सुंदर होता.

मिरकुला कॉटेजचे वातावरण अत्यंत आल्हाददायक वाटले मात्र आम्हाला ऐनवेळी हॉटेल तारा मध्ये एक रात्र राहण्यास विनंती केली.  त्या अनुषंगाने आम्ही विनंती स्वीकारली याठीकांच्या खोल्या आरामदायी आणि सुशोभित आहेत. खोलींच्या खिडक्यांतून बाहेर दिसणारे डोंगर, हिरवी झाडी, आणि धुक्याने आच्छादलेले निसर्ग दृश्य मनाला प्रसन्नता देतात. संपूर्ण हॉटेलमध्ये स्वच्छता आणि देखभाल उत्तम असल्याने राहण्याचा अनुभव सुखकर होतो. या हॉटेलच्या खोल्याही आरामदायी, प्रशस्त, आणि आधुनिक सोयींनी युक्त आहेत. हॉटेलमधील कर्मचारी अतिशय नम्र, मदत करणारे आणि तत्पर आहेत, त्यामुळे पाहुण्यांना घरच्यासारखी अनुभूती मिळते. त्यांनी दिलेल्या तत्पर सेवेमुळे आमचा मुक्काम अधिक आनंददायी झाला.

या हॉटेल्समध्ये राहण्याचा अनुभव सुखद आणि अविस्मरणीय ठरला, ज्यामुळे आमच्या प्रवासाची मजा अधिकच वाढली.

दिल्ली ते शिमला: १० कुटुंबीयांसोबत थंड हवेतील प्रवास

दि.०६ नोव्हेंबर २०२४

              सकाळी 10:30 वाजेला १० मित्रांसह आम्ही दिल्लीत निजामुद्दीन स्टेशनवर पोहोचलो. आमच्यातील काही जण दिल्लीला प्रथमच आले असल्याने शहराचे वातावरण आणि गजबज त्यांच्यासाठी विशेष अनुभव होता. रात्रीच ट्रॅव्हल प्लॅनर श्रीमती हेमांगी यांनी रात्रीच आमची शिमला येण्याची व्यवस्था केल्यामुळे स्टेशनवर आमची दोन १५ आसन असलेल्या टेम्पो ट्रॅव्हल गाड्या आमची वाट पाहत उभ्या होत्या. आम्ही प्रवास सोयीसाठी दोन गटांत विभागलो.

दिल्लीच्या धावपळीतील क्षण टिपत आणि गप्पांचा आनंद घेत आम्ही गाड्यांतून शिमलाकडे रवाना झालो. "मीट माय हॉलिडेज" या ट्रॅव्हल कंपनीने आधीच आमच्या सोयीची सर्व व्यवस्था केली होती, त्यामुळे आम्हाला प्रवासाचे टेन्शन नव्हते. दिल्ली सोडताच लवकरच रस्त्यावरील निसर्ग बदलू लागला.  पंजाब लुधियानाच्या मोकळ्या रस्त्यांवरून चालताना समोरच्या डोंगरांच्या रांगा हळूहळू स्पष्ट दिसू लागल्या. सगळे प्रवासी एका वेगळ्या आनंदात होते, प्रत्येक ठिकाणची नवी अनुभूती घेण्यासाठी उत्सुक होते.

         

     हळूहळू घाटरस्त्यांवर गाडी चढू लागली आणि थंड वाऱ्याचे झोत जाणवू लागले. खिडक्यांमधून येणारी थंडीचे स्पर्श आणि हिमालयाच्या पर्वतश्रेणीचे विहंगम दृश्य मनाला मोहून टाकणारे होते. रस्त्याच्या वळणांवरून जाताना डोंगरांवरून दिसणारी छोटी-छोटी घरं, वाहणारे नद्यांचे प्रवाह, आणि हिरवाईनं नटलेला परिसर हा निसर्गाच्या अद्भुततेचा अनुभव देत होता.

         रस्त्याच्या मार्गात चहा आणि स्नॅक्ससाठी थांबण्याच्या ठिकाणी आम्ही स्थानिक चहा आणि गरमागरम भाजीचा आनंद घेतला. त्यातली वेगळीच चव आणि ताज्या हवेचा स्पर्श मन प्रसन्न करत होता. शिमल्याच्या दिशेने जाताना, रस्त्यांवरचे शंकूच्या आकाराचे देवदाराचे झाडे आणि उंच उंच पर्वतांचे दृश्य पाहून आम्हाला खूपच आनंद झाला.

शिमल्याच्या जवळ येताना थंडी अधिकच वाढली होती, आणि हवेतला बोचरा स्पर्श आम्हाला हिमालयाच्या जवळ असल्याची जाणीव करून देत होता. शेवटी, संध्याकाळच्या सुमारास आम्ही शिमल्याला पोहोचलो. डोंगरांच्या कुशीत वसलेले, धुक्यांनी झाकलेले, आणि लाईट्सनी उजळलेले शिमला अप्रतिम दिसत होते. थंड हवेत वातावरण एकदम शांत आणि स्वप्नवत वाटत होतं.

हॉटेलवर पोहोचल्यावर थोडासा आराम केला, आणि मग सगळेजण शिमल्याच्या प्रसिद्ध मॉल रोडला फेरफटका मारण्यासाठी बाहेर पडलो.

"भुसावळ ते दिल्ली – मैत्री, गप्पा आणि आनंदमय प्रवास"

          भुसावळ स्थानकावर सर्व दहा मित्र सहकुटुंब सोबत जमा झाले. स्टेशनवर हसतमुखाने भेटीगाठी होताच प्रवासाची एक वेगळीच उत्सुकता निर्माण झाली होती. लहानग्यांचे तर खेळण्यात आणि गप्पा गोष्टीत रंगलेले पाहून सर्वांनाच बालपणाची आठवण झाली. सुधाकर मराठे आणि त्याचे मित्र, त्यांच्या पत्नी, आणि मुलं सगळेजण अत्यंत आनंदात होते.

            मराठवाडा एक्सप्रेसच्या वातानुकूलित डब्यात सायंकाळी 5 वाजता ह्या सफरला सुरुवात झाली. एक सदस्य दादाभाऊ पाटील यांचा वाढदिवस याच ठिकाणी केके कापून साजरी करण्यात आला. मुलांची केक खाण्याची मज्जा पाहण्यासारखी होती. रेल्वे येताच बाळ गोपलांसह सगळ्यांनी आपली जागा घेतली. ट्रेन सुरू होताच सगळ्यांच्या चेहऱ्यावर एक अद्भुत आनंद आणि उत्साह झळकला. सहकुटुंब प्रवास असल्यामुळे गप्पांचा एकच माहोल रंगला होता. मुलं खिडकीतून बाहेरचे दृश्य पाहण्यात मग्न झाली, तर महिला विविध विषयांवर चर्चा करत होत्या - शॉपिंग, प्रवासातील नियोजन, आणि भविष्यातील योजना.

             माझे मित्र प्रवासात विविध गमती-जमती करत होते, कोणी गाणी म्हणत होते तर कोणी जुन्या आठवणींना उजाळा देत होते. सुधाकर मराठे यांचे नियोजन, राकेशचे सर्वांना हसवण्याचे प्रयत्न, आणि प्रशांत, ज्ञानु, दादू, चेतन सागर, राहुल,  मनोज,लखन यांच्या काही खोडकर गंमती सगळ्यांनाच आनंद देत होत्या. एका वेगळ्याच भावनांच्या लाटेत प्रवास रंगला होता.

  

            सकाळी दिल्लीच्या दिशेने प्रवास सुरू असतानाच लहानग्यांनी परत उधळण सुरू केली. दिल्ली जवळ येताच प्रत्येकाच्या चेहऱ्यावर एक वेगळाच उत्साह झळकत होता, कारण हिमाचल प्रदेश आणि पंजाबच्या सुंदर व मनमोहक दृश्यांचा साक्षात्कार देणारा प्रवास समोर होता....

"सहकुटुंब आनंदयात्रा: मैत्रीची गोडी आणि रेल्वेचा सफर"

   

        माझ्यासह १० वर्गमित्र, त्यातील काही वर्ग मित्र व काही रायझिंग स्टार क्रिकेट संघाचे सदस्य आहेत, आमची मैत्री म्हणजे एक विशेष बंधन आहे. लहानपणापासूनची निखळ मैत्री, एकमेकांसोबतचे असंख्य अनुभव आणि आठवणींनी समृद्ध असलेले आम्ही मित्र दरवर्षी भारतातील विविध ठिकाणी एकत्र प्रवास करतो. आमच्या या प्रवासात केवळ पर्यटन नसते, तर आमच्यातील नाते अधिक घट्ट करण्याचा उद्देशही असतो.

              सन २०२२ च्या पाँडिचेरी बालाजी दर्शनानंतर २०२४ साली आम्ही हिमाचल प्रदेश, दिल्ली, आणि पंजाब या उत्तरेकडील रमणीय स्थळांना भेट देण्याचे ठरवले, आणि खास गोष्ट म्हणजे यावेळी आम्ही मागच्या प्रमाणे कुटुंबीयांनाही या प्रवासात सहभागी करून घेतले. या प्रवासामुळे आम्हाला निसर्गसौंदर्य अनुभवण्याबरोबरच आपआपल्या कुटुंबांसोबत आनंदाचे क्षण घालवण्याची अनोखी संधी मिळाली. आमच्या या साहसी प्रवासाची ही कहाणी म्हणजे एकत्र कुटुंब, मैत्री आणि निसर्गाच्या सान्निध्यात अनुभवलेले रमणीय क्षण यांचे मिश्रण आहे.

          ८ जोडपी कुटुंबीयांसह  नंदूरबार रेल्वे स्थानकावर खान्देश एक्स्प्रेस रेल्वेने प्रवास करण्यासाठी उत्साहात जमली होती. प्रवासाची तयारी, मुलांची लगबग, आणि सामानाच्या गडबडीत सर्वांनी एकमेकांना सहकार्य करत गर्दीत आपापली स्थान मिळवली. काही बालके नवीन ठिकाणाला भेट देणार असल्यामुळे अत्यंत आनंदी होती; काही जण खेळण्यांत मग्न तर काही आईच्या कुशीत झोप घेण्याच्या तयारीत होती.

         रेल्वे स्थानकावर वातावरण हलकंफुलकं होतं, प्रत्येकाने आपले सामान व्यवस्थित ठेवलं आणि आपल्या स्थानांवर बसले. गाडी सुरू झाल्यावर, खिडकीतून बाहेर बघत मुलं निसर्गसौंदर्याचा आनंद घेत होती. पसरलेल्या शेतं, छोटी गावं, नदीचे किनारे या सर्व दृश्यांनी मुलांना भुरळ घातली होती. प्रवासात थोड्याच वेळात बिस्किटं, चिप्स आणि फळांच्या पिशव्या उघडल्या गेल्या.

        मुलांचे खेळ, त्यांचे हसणे-खिदळणे, आणि त्यांचे आई-वडिलांशी केलेले गोड संवाद, यामुळे डब्यात एक प्रसन्न वातावरण तयार झाले. काही जोडपी आपापसात गप्पा मारत होती, तर काहीजण मुलांच्या काळजीत मग्न होते. बालकांना खिडकीतून बाहेर बघण्यात विशेष आनंद मिळत होता. थंडीचा गारवा आणि प्रवासातील आल्हाददायक अनुभवामुळे प्रत्येकजण आनंदात होता. ज्ञानुचे कुटुंब ब्रहानपुर येथून निघाले. प्रशांत लोट्याचे कुटुंब एक दिवस अगोदरच जळगावात दाखल झाले होते. तर सुधाकर व राहुल यांचे कुटुंब दुपारी १२ वाजे नंतर नंदूरबार येथून भुसावळसाठी प्रवासाला बसणार होते.

          हळूहळू सर्वांनी भुसावळ जवळ आल्याची जाणीव झाली, आणि गाडी थांबल्यावर सर्वजण आपले सामान सांभाळत खाली उतरले. भुसावळ येथे मित्रपरिवाराचा पुढील प्रवासासाठी नियोजन तयार होताच, आनंदी चेहरे आणि प्रवासाची उत्सुकता यामुळे प्रत्येकजण पुढील वाटचालीसाठी सज्ज होता.

कृतीशील विचारांचा गतीशील संघर्षयोध्दा दादाभाई राजेंद्र पाटील

सुधाकर मराठे 

           

  जीवनात संघर्षाशिवाय काहीच मिळत नाही आणि असेच मिळाले तर ते कायम टिकत नाही. यासाठी सदैव प्रत्नशील असणे गरजेचे आहे. असेच सदैव प्रयत्नशील असलेले एक जिगरबाज कृतीशील विचारांचा गतीशील संघर्षयोध्दा मित्र म्हणजे दादाभाऊ राजेंद्र पाटील. 

             आई वडील कमी वयात साथ सोडून गेले. घरची हालाखीची परिस्थिती यावर मात करण्यासाठी व परिस्थितीत बदल करून दाखवण्याची जिद्द आणि लढवय्या बाणा, कोणताही बडेजाव पणा नाही, अंगी केवळ जिद्द व मेहनत करण्याची तयारी असलेल्या दादाभाऊ, शहरातील एका पाटील कुटूंबात  जन्माला आला. वडील राजेंद्र पाटील आणि विटाबाई यांचा उदरी जन्म घेतलेल्या दादाभाऊ यास ज्ञानाची शिदोरी माता- पित्यांकडूनच मिळाली. जय योगेश्वर पंथाचे अनुयायी असलेल्या या कुटुंबात सर्वच जण देव धार्मिक, आर्थिक परिस्थिती तशी हलाखीची. परिवारात आई, वडील, एक भाऊ व एक बहिण कुटुंबाचा उदरनिर्वाह चालविणे तसे कठीणच. अशा परिस्थितीत वडिलांनी शेती छोटे मोठे व्यवसाय सुरू केले. त्यामुळे काहीसा हातभार लागला. .

        सर्व सुरळीत होत असताना नियतीच्या मनात काही वेगळंच होत. अचानक काळाने झडप घातली आणि त्यात राजेंद्र पाटील यांचे निधन झालं. धकाधकीच्या आणि प्रतिकूल परिस्थितीत दादूने महाविद्यालयीन शिक्षण (MA इंग्लिश) पूर्ण केले. वडीलांच्या निधना नंतर अवघ्या वयाचा २३ व्या वर्षी परिवाराची जबाबदारी दादुच्या खांद्यावर आली. त्यातच बहिणीची व स्वतःच्या लग्नाची जबाबदारी देखील दादाभाऊने शिताफीने पार पडली..

              रॉकेलचा व्यवसाय चालविण्यासोबत मिळेल ते काम  कुटूंबाच्या उदरनिर्वाहासाठी करु लागले. यातून पैसा मिळत गेला आणि समस्या सुटत गेल्या. त्यातच दादूचा लोकांमध्ये मिळून मिसळून राहण्याचा स्वभाव, अडलेल्यांच्या मदतीला धावून जाण्याच्या स्वभावाने समाज बांधवांशी त्यांची नाळ जुळली गेली. अंगात काम करण्याची धमक आणि खडक फोडून पाणी निघेपर्यंत कष्ट करण्याची ताकद असल्याने हाताला मिळेल ते काम त्यांनी सुरू केले. मोबाईल मध्ये सुरुवातीपासूनच आवड असल्याने त्याने मोबाईलचा दुकानात काम केले. हळू हळू कालांतराने स्वतःचे दुकान उभे केले. मात्र मोबाईल दुरुस्तीसाठी दुसऱ्याकडे पाठवावे लागत असल्याने व वेळेवर दुरुस्त करून परत मिळत नसल्याने नाराज होत असलेला ग्राहक पाहून दादूने मोबाईल दुरुस्ती व सॉफ्टवेअरचे काम शिकण्याचा निर्धार केला. सुरत येथे जाऊन त्याने हे काम कमी वेळेत शिकून घेतले. अन् शहरातील गजबजलेल्या स्मारक चौकात स्वतःचे दुकान टाकले. आज दादूची ओळख शहरातील एक नामांकित मोबाईल दुरुस्ती करणे व मोबाईल साहित्य विक्री करणारा अशी निर्माण झाली आहे. मोबाईल मध्ये पहिल्यापासून त्यावर असल्यास कारणाने कुणाचाही मोबाईलची काही समस्या आली तर दादूच्या शोध घेत अनेक जण त्याचा शोधात येतात.        

हालाखीची परिस्थिती वर मात करत कठोर परिश्रम जिद्दीच्या जोरावर आज दादूने स्वतःचा व्यवसाय उभा केला असून कठीण परिस्थितीवर मात करत स्वतःचा मालकीचे घर त्याने उभारले आहे. या सर्वांमध्ये त्याला त्याची पत्नी पूजा तिचे मोठे सहकार्य लाभले असून परिस्थितीशी झुंजत तिने दाद दादूची साथ देत घराला घरपण आणले आहे या घराला प्रकाशित करण्याचे कार्य वीर व मानसीच्या माध्यमातून झाले आहे. दादू तुझा कठोर परिश्रमाला व एवढे असतानाही कधीही दुःखाची व परिस्थितीबाबत बोलत बसण्यापेक्षा परिस्थितीवर मात करण्याची तुझ्यात असलेले एक वेगळेपण दर्शवते...